Photobucket

14 Nisan 2010 Çarşamba

80 Diye Bir Rakamın Olmadığı Dille Yapılan Müzik



Fransızca'dan nefret ederim. 80 (seksen) diye bir rakamı olmayan bir dil! Seksen için quatre-vingts yani dört-yirmi diyorlar! Haliyle 90 (doksan) da diyemiyorlar yerine quatre-vingt dix yani dört-yirmi on diyorlar. susam sokağındaki gibi!

Hal böyle olunca sevebildiğim Fransızca şarkıların sayısı bir elin parmakları kadar oluyor. Ulan onu da bir araştırayım, belki 5 (beş) için de les doigts d'une main yani bir elin parmakları diyorlardır!


Şimdi yukarıda videosunu koyduğum grup Fransa'dan Indochine. New Wave ile Rock karışımı bir müzik icra ediyorlar, 1981'de kurulmuşlar, yukarıda videosunu yayınladığım şarkı da bu insanların ilk single'ı ve bugüne kadarki en büyük hiti olan L'Aventurier. Konserlerinin en can alıcı anları falan hep bu şarkıda oluyormuş ama grubu tanıtmaya falan girmeyeceğim, sadece şu videoyu bir izleyin. Grubun 2005 yılında çıkardığı Alice & June albümünün turnesinde çekilen DVD'de yer alan L'Aventurier konser performansı:


Hem konu Indochine gibi çok fazla bilmediğim ve meraklısı olmadığım bir grup olduğu hem de Fransızca gibi hiç ama hiç ilgimi çekmeyen bir dilde söyledikleri için bu yazım biraz kısa olacak benim canımdan çok sevdiğim takipçilerim. Niye bu grubu ve videoyu yayınladım:

Son dönemlerde ülkenin önde gelen bazı grup ve şarkıcıları için "abi herif sahnede muhteşem", "XXXXXX geçen konserinde yine şov yaptı", "grup ortalığı dağıttı" gibi cümleler kuruluyor. O konserlerin bir kısmını ben de izliyorum, videolarını izliyorum da "ulan aynı adamdan bahsetmiyoruz galiba" diyorum içimden. Bu videoyu da özellikle koydum ki buraya bundan sonra yakınlarımdaki kimse memleket gruplarından birini izledikten sonra bu videodakine benzer görüntüler görmediği sürece "muhteşem konserdi", "yıktı geçti" demesin. Eğer onlar muhteşemse, bu yukarıdaki konser videosu ne? Star Wars mu? Trainspotting mi?

Sonuçta Indochine de Fransızca müzik yaptığı için lokal bir grup tadında bir grup. Ulaşabileceği kitle belli. Ama salonda herkes kıpır kıpır, muhteşem bir prodüksiyon, ışıklar şıkır şıkır, grubun performans da leziz. Bunlar niye benim güzel ülkemde olmuyor? Çok mu yalnız bu ülke?

Not 1: Bu yazımda büyük konserler veren, albümleri satan ve en azından konser ücreti olarak iki rakamlı ücret talep eden grupları eleştirmek istedim. Yoksa, kendi yağında kavrulan, düşük ücretlerle sanhne alan ve buna rağmen kalitesini düşürmeyen grupları tenzih ederim.

Not 2: Bu konser videosundaki solist Nicolas video çekildiğinde 48 yaşındaymış! Şimdi de 51.

Not 3: Tee seneler önce Fransızca'da 80 ve 90 rakamlarının olmadığına beni uyandırmak suretiyle genel kültürüme katkılarda bulunan sevgili dostum Ekin Alkan'a huzurlarınızda teşekkürü bir borç bilirim.

Bu da cilası olsun:





Bookmark and Share

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder